Woedeaanvallen bij een kind

zwaankip schreef op 18-11-2023 om 12:15:

@ TO; probeer het eens met afleiden. Ook bij een 2-jarige zal dat zeker lukken hoor.
Zeg bv: " wat hoor ik? Zou het een hondje zijn dat voor onze deur staat? Kom; we gaan samen eens kijken"!
Dan peuter bij de hand nemen, naar de voordeur stappen en......wedden dat de driftbui / woedeaanval gestopt is?
Succes!

Gelukkig ligt die tijd al heel lang achter me en hadden mijn kinderen het niet vaak, maar wat ik me wel kan herinneren, dat àls het flink raak was, ze echt onbereikbaar boos waren. Hoe kan je dan afleiden op die manier? Een peuter die met de ogen dicht op de grond ligt te krijsen hoort niets over een hondje, en kan je niet aan de hand nemen.

Ik probeerde het meestal uit te zitten. Ik weet nog dat mijn dochter van bijna 2 een driftaanval in het winkelcentrum kreeg en ik me ernaast stond te verbijten en er iemand naar me toe kwam, die zei: "Goed zo mevrouw, het gaat vanzelf over". Dat hielp me enorm bij het volhouden en wachten tot het over was en ik rustig kon zeggen, zò, wat moest jij hard huilen zeg, kom maar, we gaan nu naar huis.

Auwereel schreef op 18-11-2023 om 13:35:

[..]

Gelukkig ligt die tijd al heel lang achter me en hadden mijn kinderen het niet vaak, maar wat ik me wel kan herinneren, dat àls het flink raak was, ze echt onbereikbaar boos waren. Hoe kan je dan afleiden op die manier? Een peuter die met de ogen dicht op de grond ligt te krijsen hoort niets over een hondje, en kan je niet aan de hand nemen.

Ik probeerde het meestal uit te zitten. Ik weet nog dat mijn dochter van bijna 2 een driftaanval in het winkelcentrum kreeg en ik me ernaast stond te verbijten en er iemand naar me toe kwam, die zei: "Goed zo mevrouw, het gaat vanzelf over". Dat hielp me enorm bij het volhouden en wachten tot het over was en ik rustig kon zeggen, zò, wat moest jij hard huilen zeg, kom maar, we gaan nu naar huis.

Heb je het al eens geprobeerd? Gisteren kreeg kleinzoontje een driftbui. Huilen, schreeuwen, woedend met zijn voeten op de vloer stampen....Ik liet hem even uitrazen en toen zei ik tegen man: " Oh, ik ben vergeten de vogeltjes in de tuin te voederen. Kom je met mij mee opa"? 

Kleinzoontje sprong recht en zei: "oma, ik wil ook mee"! En hopla, de driftbui was over. 

Echt; probeer het eens vooraleer je zegt ( denkt) dat afleiden niet helpt.

Auwereel schreef op 18-11-2023 om 16:16:

[..]

Maar dan is-ie aanspreekbaar, en zolang ze niet aanspreekbaar zijn, lukt dat niet. Je liet 'm uitrazen en dat is nou precies wat ik beschrijf. Na het uitrazen was er geen afleiding meer nodig. En met die handleiding zijn ze overigens volwassen geworden die prima hun emoties onder controle hebben, dus in mijn geval kon uitrazen geen kwaad.

Hij was echt niet aanspreekbaar. En dat uitrazen (huilen, roepen, schreeuwen, op de vloer stampen) kijk ik max 2 minuten aan. Dan is hij echt nog niet uitgeraasd hoor! Maar ik anticipeer er heel vlug op met het afleiden en dat lukt. Deed ik vroeger met mijn kinderen ook. Doe gewoon eens "gek". (bv gekke bekken trekken, een ongewoon geluidje maken, een servetje op je hoofd leggen en beginnen te zingen...) Echt, dat helpt! 

zwaankip schreef op 18-11-2023 om 16:29:

[..]

Hij was echt niet aanspreekbaar. En dat uitrazen (huilen, roepen, schreeuwen, op de vloer stampen) kijk ik max 2 minuten aan. Dan is hij echt nog niet uitgeraasd hoor! Maar ik anticipeer er heel vlug op met het afleiden en dat lukt. Deed ik vroeger met mijn kinderen ook. Doe gewoon eens "gek". (bv gekke bekken trekken, een ongewoon geluidje maken, een servetje op je hoofd leggen en beginnen te zingen...) Echt, dat helpt!

Nee, dat kan bij sommige kinderen helpen. Bij onze oudste werkte dit niet. Daar was gewoon aanwezig zijn en geduld het effectieve.

zwaankip schreef op 18-11-2023 om 16:29:

[..]

Hij was echt niet aanspreekbaar. En dat uitrazen (huilen, roepen, schreeuwen, op de vloer stampen) kijk ik max 2 minuten aan. Dan is hij echt nog niet uitgeraasd hoor! Maar ik anticipeer er heel vlug op met het afleiden en dat lukt. Deed ik vroeger met mijn kinderen ook. Doe gewoon eens "gek". (bv gekke bekken trekken, een ongewoon geluidje maken, een servetje op je hoofd leggen en beginnen te zingen...) Echt, dat helpt!

Dat hoorden ze echt niet als ze flink driftig waren. Kon je hard gaan zingen of op je kop gaan staan, dat hadden ze dan echt niet door. Te druk met kwaad zijn. Als je een kind hebt die tijdens een driftaanval door heeft dat je probeert te communiceren, heb je een ander niveau van drift, denk ik.

zwaankip schreef op 18-11-2023 om 16:29:

[..]

Hij was echt niet aanspreekbaar. En dat uitrazen (huilen, roepen, schreeuwen, op de vloer stampen) kijk ik max 2 minuten aan. Dan is hij echt nog niet uitgeraasd hoor! Maar ik anticipeer er heel vlug op met het afleiden en dat lukt. Deed ik vroeger met mijn kinderen ook. Doe gewoon eens "gek". (bv gekke bekken trekken, een ongewoon geluidje maken, een servetje op je hoofd leggen en beginnen te zingen...) Echt, dat helpt!

Deed mijn moeder vroeger ook, ik vond dat zó irritant, ze maakte mijn boosheid belachelijk of bagatelliseerde het.

zwaankip schreef op 18-11-2023 om 12:15:

@ TO; probeer het eens met afleiden. Ook bij een 2-jarige zal dat zeker lukken hoor.
Zeg bv: " wat hoor ik? Zou het een hondje zijn dat voor onze deur staat? Kom; we gaan samen eens kijken"!
Dan peuter bij de hand nemen, naar de voordeur stappen en......wedden dat de driftbui / woedeaanval gestopt is?
Succes!

Ik heb hier regelmatig een peuter van bijna drie en die laat zich tijdens een driftbui niet afleiden, ze hoort me niet eens. Ik neem haar op schoot, (slaand en schoppend en wel), hou haar stevig vast en aai over haar rug. Ze heeft het zelfs gepresteerd mijn bril van mijn hoofd te trekken en weg te smijten. Toch wordt ik niet boos, fluister dingen als 'stil maar' in haar oor en zorg door haar vast te houden dat ze zich niet bezeert. Meestal zakt de boosheid dan langzaam weg en gaat over in snikken, waarna ze stil tegen me aan blijft liggen. Zijn we eenmaal in die fase beland dan zeg ik iets als "kom, we gaan lekker koffie zetten"en dan gaat ze met me mee naar de keuken. 

Maremare schreef op 19-11-2023 om 09:23:

Als ik onze kleuter nog bozer wil maken moet inderdaad zijn gevoelens bagatelliseren of belachelijk maken. Dan duurt de driftbui of woede alleen maar langer. En praten komt op zo'n moment echt niet binnen bij hem. Dus lekker veilig laten uitrazen en daarna samen knuffelen en proberen te begrijpen wat hem zo boos of gefrustreerd maakte.

Precies.

Mijn zoontje had daar ook erg last van, zeker toen hij nog niet kon praten. Hij was laat met praten en de filosofie was dat dat deels de oorzaak was omdat hij zo zijn frustraties niet kon benoemen. Het werd inderdaad ietsje minder bij het ouder worden/beter gaan praten.
Wat hielp: driftbuien voorkomen door heel veel duidelijkheid in de dagstructuur. Steeds van te voren laten zien wat er ging gebeuren op welk tijdstip. Natuurlijk niet het echte tijdstip maar meer de volgorde van dingen.
De overgangssituaties goed begeleiden. Het hielp heel erg als hij aan het spelen was en hij moest iets anders gaan doen om eerst even met hem mee te spelen en hem dan via het spel zachtjes op de volgende activiteit voor te bereiden. Dat kan lastig zijn en lukte ook niet altijd maar als het wel lukte dan voorkwam het vaak een driftbui. Die bij hem toch zeker niet helemaal te voorkomen waren.

Tot op de dag van vandaag trouwens.... (25 jaar)

Bij een driftbui heb ik hem nogal eens stevig vastgehouden (op schoot, rug naar je toe, mijn been over zijn benen en mijn armen over zijn armen zodat hij me geen pijn kon doen. Daar werd hij meestal snel rustig van en bleef dan nog even nasnikkend bij me zitten.

@Lama: je bent zeker niet de enige die hiermee worstelt. Merk dat het hier ook weer iets vaker voorkomt. Zal met de spanningen rondom Sinterklaas te maken hebben hier, maar daar zal jouw zoontje nog niet heel veel bewust van begrijpen denk ik. Hier is ook school op dit moment een belangrijke oorzaak. De klas waarin hij zat is noodgedwongen uit elkaar gehaald en herverdeeld na een aantal onrustige weken met veel verschillende gezichten voor de groep. Dat geeft wel wat meer rust nu, maar we merken thuis (en ook op school) dat het nog wat tijd nodig heeft. Probeer alles thuis nu meer voorspelbaar en gestructureerd te laten verlopen, maar dat is helaas ook geen garantie voor succes op alle momenten. 
Dus twijfel niet aan jezelf, je bent goed bezig, maar peuters en kleuters zijn nu eenmaal alles aan het ontdekken, ook de grenzen en kijken wat er gebeurt als ze bepaald gedrag vertonen. Daarnaast leren ze zo enorm veel iedere dag weer, dat soms het emmertje gewoon even vol is. Het zijn gelukkig net mensen 😂