Kraamvisite en wanneer bellen
We verwachten binnenkort ons eerste kindje en kunnen natuurlijk niet wachten tot de baby er is! 🥰
Graag willen we straks na de bevalling eerst wat tijd voor onszelf voordat er visite komt. We hebben nu met z'n tweeën afgesproken dat de eerste min. 48 uur voor ons nieuwe gezinnetje is.
Ik heb een aantal familieleden die nu al elke dag of meerdere keren per week een appje sturen hoe het gaat (onderliggend de hoop dat ik aan het bevallen ben en dat wel even laat weten, wat we dus niet gaan doen). Ook ben ik bij sommigen bang dat ze direct willen langskomen zodra ze horen dat de baby er is.
Daarom heb ik nu de neiging om de volgende dag of na +/- 24 uur te bellen met het geboortenieuws, zodat we tegen onze eigen ouders kunnen zeggen "jullie zijn morgen welkom om X uur" en broers en zussen mogen dan ook in de eerste week komen. Maar al het bezoek op afspraak en we willen niet dat onze ouders iedere dag langskomen. We willen ook dagen zonder bezoek inplannen.
Ook zijn er bepaalde regels die ik belangrijk vind, zoals handen wassen, de baby niet kussen, max. 2 personen tegelijk op bezoek, geen parfum op als je de baby wil vasthouden, privacy voor baby en mama als de baby verschoond of gevoed moet worden.
Ik ben bang om te moeten dealen met andermans verwachtingen en teleurstellingen, terwijl ik straks zelf al overloop van emoties en al het nieuwe en onbekende.
Wie heeft er tips voor rust in onze kraamtijd en hoe ik met al die verwachtingen om kan gaan?
Suusje. schreef op 27-06-2022 om 10:59:
[..]
Maar misschien maakt ze zich druk om niks en heeft allemaal regels opgesteld waar ze dan niet meer van durft af te wijken omdat ze die al gecommuniceerd heeft.
Juist door er zo krampachtig mee bezig te zijn is het tegenwoordig een hele happening.
Newbornmom schreef op 23-06-2022 om 19:34:
[..]
We zijn er door onze cursus heel goed op voorbereid dat alles op allerlei manieren kan gaan rondom de geboorte en dat je wanneer je je hier bewust van bent en met elke wending meebeweegt, je altijd een mooie geboorte kan hebben! We kijken dus juist enorm uit naar de geboorte! En of het nou in bad gebeurt, op de bank, in de auto, uiteindelijk in het ziekenhuis of op de operatiekamer...
Hmmm, ik help het je hopen. Probeer in elk geval in te calculeren dat een bevalling niet altijd "mooi" is, hoezeer je er ook in "meebeweegt" (is er een andere manier om te bevallen trouwens??)
Valeria schreef op 23-06-2022 om 14:10:
[..]
Het bellen wordt uitgesteld, niet helemaal overgeslagen.
Als je ze niet laat weten dat de bevalling is begonnen, kunnen ze zich toch helemaal geen zorgen maken? Ze worden dan gebeld als het kind er is en dat de eerste zoveel uur (12/24/48) van het babyleven goed gegaan zijn. Wat kan iemand daar dan op tegen hebben? Geen zorgen hoeven hebben
Tja, mijn eerste bevalling duurde 3 dagen, eindigend in een spoedkeizersnee. Als ik dan ook nog eens later had gebeld had het allemaal wel heel erg lang geduurd. Bovendien wil je (als het goed is) toch je familie om je heen op zo'n moment? De relatie met mijn moeder was toen echt niet heel erg best maar geen haar op mijn hoofd die eraan had gedacht haar NIET te bellen. Het gaat wel om haar dochter en haar kleinkind...
Wat ik achteraf wel jammer vond/vind is dat mijn zoon al gewassen was en mijn ouders hem al vast hadden gehad terwijl ik nog op de verkoeverkamer lag. Maar dat is 22 jaar geleden, er werd toen nog niet zoveel aandacht besteed aan contact tussen moeder en kind die eerste uren na de bevalling. Mijn moeder had ook meteen enthousiast haar overburen ingeseind en die zijn gezellig meegereden en overbuurman had mijn kind vast toen ik op mijn bedje binnengereden werd. Wij waren zo moe en van de kaart dat we daar niks van gezegd hebben maar dat zit me nog wel dwars. Nu zijn het schatten, en was het gewoon heel liefdevol en enthousiast, maar toch. Ik zal daar bij eventuele kleinkinderen zelf zeker heel alert op zijn en (schoon)kinderen hun rust gunnen de eerste tijd. Of niet, maar dan moeten ze dat zelf aangeven. Mijn zus en broer (en man en schoonzus natuurlijk) vonden het gelukkig ook belangrijk dat familie er snel bij is, dus bij alle 4 de neven/nichtjes is er vrij snel na de bevalling gebeld en zijn we (met onze eigen kinderen) vlot op bezoek gegaan. Kort, uiteraard, maar juist dat hele prille, zo vlak na de bevalling, vinden wij het belangrijk om met de eigen familie te beleven.
Geboortekaartjes hebben we na thuiskomst (toen nog na 5 dagen na ks) verstuurd. Intimi waren in het ziekenhuis langs geweest. En die waren ook daarna eigenlijk altijd welkom, alleen mijn moeder stond wel eens onaangekondigd op de stoep, maar die is niet te sturen in dat soort dingen 
. De kraamhulp (5 dagen 8 uur, dat was toen i.v.m. keizersnee) was fijn in die eerste dagen thuis, ook voor het bezoek. Of juist voor het bezoek want verder deed ze niet veel. Dus wij hebben haar op dag 1 na steeds eerder weggestuurd. Wij hadden bezoektijden op het geboortekaartje gezet en bellen voor je langskomt. Daar heeft (voor zover ik me kan herinneren) niemand moeite mee gehad of zich er niet aan gehouden. Ik had geen moeite met mensen die baby vast wilden houden. We hadden ze beiden veel beneden in de box liggen, dan lagen ze lekker te slapen en lieten mensen ze vanzelf wel liggen. Voeden deed ik op verzoek en in bed, dus bezoek vertrok dan vanzelf wel.
Bij de tweede min of meer hetzelfde verhaal, vanwege eerder ks in ziekenhuis bevallen, en aldaar de directe familie op bezoek (wel de volgende dag, dochter is om 2 uur 's nachts geboren en dat wilden we ze toch niet aandoen 
. Kraamhulp was er toen bijna niet, maar ook niet echt nodig gehad. Ik geloof 4 dagen 3 uur. Meer dan voldoende i.e.g.
rutiel schreef op 27-06-2022 om 12:38:
[..]
Hmmm, ik help het je hopen. Probeer in elk geval in te calculeren dat een bevalling niet altijd "mooi" is, hoezeer je er ook in "meebeweegt" (is er een andere manier om te bevallen trouwens??)
Ja, dit. Mijn eerste bevalling ging ik onbevangen in. Ik zag het helemaal zitten, was goed voorbereid op wat ik allemaal kon verwachten. Ik ben meegegaan in wat er met mijn lijf gebeurde en niet in paniek geraakt. Zelfs niet toen het bijna mis ging en ik op de ok belandde. Maar het was geen bevalling die ik mooi noem en het herstel al helemaal niet.
Overigens heb ik mij nooit, ook die keer niet als kwetsbare kraamvrouw gezien al geloof ik best dat dit voor een ander anders kan voelen.
Jonagold, dat de overbuurman jouw kind vast hebt als je op zaal wordt gereden is zo bizar, dat kun je niet verzinnen. Waar was jouw partner en hoe ziek kun je zijn als opa en oma om de overburen mee te nemen?
Nou nou, dat is niet nodig geloof ik, om die mensen ziek te noemen.
Draceana schreef op 27-06-2022 om 14:37:
[..]
Ja, dit. Mijn eerste bevalling ging ik onbevangen in. Ik zag het helemaal zitten, was goed voorbereid op wat ik allemaal kon verwachten. Ik ben meegegaan in wat er met mijn lijf gebeurde en niet in paniek geraakt. Zelfs niet toen het bijna mis ging en ik op de ok belandde. Maar het was geen bevalling die ik mooi noem en het herstel al helemaal niet.
Overigens heb ik mij nooit, ook die keer niet als kwetsbare kraamvrouw gezien al geloof ik best dat dit voor een ander anders kan voelen.
Bij de zwangerschapsyoga kregen wij iedere keer een bevallingsverhaal van een oud-cursist te horen. Om ons ervan te doordringen dat elke bevalling anders is en dat ontspannen en meebewegen heel belangrijk is, net als er open in gaan. Is me de eerste keer ook heel goed gelukt, ondanks dus langdurige bevalling en uiteindelijk ziekenhuis, weeënopwekkers, weeënstorm (met rugweeën), alsnog geen ontsluiting en uiteindelijk spoedkeizersnee. Ik vond het wel mooi dat ik zelf zo goed mee kon in de flow . En ik vond ook de ks een avontuur, was onder de indruk van de professionaliteit en tegelijkertijd warmte van al het personeel. Maar ik voelde me daarna wel kwetsbaar. Fysiek vooral. En daardoor ook emotioneel, want ik heb graag de touwtjes in handen en doe graag alles zelf. Dat moest ik loslaten.
Bij de tweede kon ik die onbevangenheid niet opnieuw vinden merkte ik. Toch erg bang dat het weer net als bij de eerste zou gaan. Vond ook de controles in het ziekenhuis erg naar (mocht vanwege ks niet meer de hele zwangerschap bij de vk blijven, maar moest op een bepaald moment over naar de gyn). En ondanks goede voornemens toch weer een lange bevalling, 24 uur, waarvan 3 uur persen 
. Wel natuurlijke bevalling deze keer.
Suusje. schreef op 27-06-2022 om 14:54:
Jonagold, dat de overbuurman jouw kind vast hebt als je op zaal wordt gereden is zo bizar, dat kun je niet verzinnen. Waar was jouw partner en hoe ziek kun je zijn als opa en oma om de overburen mee te nemen?
Partner was toen mee mij van de verkoever halen. Ziek is misschien wat hard uitgedrukt, maar niemand heeft mijn moeder ooit kunnen betrappen op heel veel empathie . Ik probeer mezelf maar voor te houden dat het haar enthousiasme en trots was, maar inderdaad, zoiets dóe je niet. Ze doet niet aan zelfreflectie, ze vindt het volgens mij nog steeds volkomen normaal. Ik moet juist waarderen dat ze zo blij was. Buurman en -vrouw zagen later wel in dat die actie niet handig was, maar dat zijn echte lieverds, alleen een beetje (sociaal) onhandig, dus het is ze vergeven.
Het kan geen kwaad om vooraf verwachtingen door te benoemen bij zowel je partner als belangrijkste bezoek. Dat helpt je in je kraamtijd mocht je toch kwetsbaar zijn.
Dit hoeven geen strikte regels te zijn maar wel "ik wil graag tijd voor wennen aan het nieuwe gezin dus kom graag wat korter/later op bezoek".
Kan best dat het achteraf anders is naar het voelt fijner om te kunnen zeggen, nee joh blijf nog even/nog een kopje thee? Dan iemand naar buiten te moeten sturen.
Corona heeft ook laten zien dat wat meer rust in de kraamtijd ook enorm waardevol kan zijn. Voor jij bijvoorbeeld het opstarten van de borstvoeding.
Zie:
https://www.goedgezind.be/zwanger/bevalling-geboorte/dit-heeft-corona-ons-geleerd-kraambezoek-beperken-heeft-veel-voordelen/
https://www.vakbladvroeg.nl/minder-overprikkelde-babys-door-beperken-kraambezoek/
@to, hopelijk heb jij goede tips gekregen en kan je daardoor alle horrormonen weer een beetje in toom krijgen 
Ik denk dat het goed is om vooraf na te denken over hoe je denkt dat je het wilt hebben en te zorgen dat je man ervoor waakt dat er niet over die grens wordt gegaan.
Vervolgens na de bevalling kijken hoe het voelt en daarmee meebewegen.
Ik denk dat er vaak over de grens van net-bevallen-moeders (en de verse vaders?) wordt gegaan omdat de moeders nog niet bedacht hadden waar die grens zou liggen of wat ze zouden willen. En dan word je overvallen door de situatie.
Toen wij jong waren en de zus van partner beviel zijn wij ook wel eens lang op kraambezoek geweest. Het was de eerste baby in de nabije omgeving, dus wij wisten van niets! Overigens was het wel handig dat ik de baby kon vasthouden, zodat zij rustig konden eten. Bij ons ook wel eens te enthousiast lang kraambezoek gehad - maar dat waren ook mensen (nog) zonder kinderen.
En ja, ik heb ook weleens niet durven zeggen dat het bezoek uit de slaapkamer moest omdat ik wilde voeden en dat ging gewoon nog niet zo goed (borstvoeding) - eerste kind. Heb je dat eenmaal ervaren, dan zul je een volgende keer heel rustig kunnen vragen 'zouden jullie met/naar partner naar beneden te gaan? Dan kan ik even voeden, daar heb ik nog rust bij nodig". En met partner bespreken dat je dat zo wilt, dan kan hij(/zij) het ook in de gaten haden.
Dus: goed dat je er vooraf over nadenkt, maar relax een beetje en go with the flow. Je kunt je grenzen altijd aanpassen, zolang er maar niet overheen gegaan wordt.
Misschien bedenk je na de bevalling wel dat je je juist heel graag wilt dat je moeder komt!
Ik had in de eerste week juist veel meer visite willen hebben en dat ze ook langer bleven. Ik vond het een beetje saai. Ik heb een hele makkelijke bevalling gehad en heb ook nooit overdag op bed gelegen. Ik stond de eerste week al bij de Hema om kleertjes te ruilen die ik dubbel had. Kraamhulp was boos op mij omdat de huisarts langs was geweest en ik niet thuis was. Als de kraamhulp om 8 uur 's morgens kwam was ik al aangekleed en stond de koffie klaar. Ik heb haar ook eerder weg gestuurd want ik vond het niet fijn. Ik voelde me een gevangene in mijn eigen huis. Ik kook graag en dan wilde ik vlees gaan marineren en dan wilde ze dat van mij over nemen. Ik had iets van mens, laat me toch mijn eigen gang gaan. Ik was zo blij toen ze weg was. De laatste kraamvisite kregen wij toen onze zoon al 1 jaar was.
Jonagold schreef op 27-06-2022 om 15:11:
[..]
Partner was toen mee mij van de verkoever halen. Ziek is misschien wat hard uitgedrukt, maar niemand heeft mijn moeder ooit kunnen betrappen op heel veel empathie
Maar je partner wist dus niet dat de overburen mee waren ook? Die kwamen zo maar binnen met opa en oma en baby bewonderen? Wat een vreemde gang van zaken maar goed dat je het ze hebt vergeven.
Jesse_1 schreef op 27-06-2022 om 15:31:
Ik denk dat het goed is om vooraf na te denken over hoe je denkt dat je het wilt hebben en te zorgen dat je man ervoor waakt dat er niet over die grens wordt gegaan.
Vervolgens na de bevalling kijken hoe het voelt en daarmee meebewegen.
Ik denk dat er vaak over de grens van net-bevallen-moeders (en de verse vaders?) wordt gegaan omdat de moeders nog niet bedacht hadden waar die grens zou liggen of wat ze zouden willen. En dan word je overvallen door de situatie.
Eens, jij verwoord mijn gedachtes beter
watertoren schreef op 27-06-2022 om 15:40:
Ik had in de eerste week juist veel meer visite willen hebben en dat ze ook langer bleven. Ik vond het een beetje saai. Ik heb een hele makkelijke bevalling gehad en heb ook nooit overdag op bed gelegen. Ik stond de eerste week al bij de Hema om kleertjes te ruilen die ik dubbel had. Kraamhulp was boos op mij omdat de huisarts langs was geweest en ik niet thuis was. Als de kraamhulp om 8 uur 's morgens kwam was ik al aangekleed en stond de koffie klaar. Ik heb haar ook eerder weg gestuurd want ik vond het niet fijn. Ik voelde me een gevangene in mijn eigen huis. Ik kook graag en dan wilde ik vlees gaan marineren en dan wilde ze dat van mij over nemen. Ik had iets van mens, laat me toch mijn eigen gang gaan. Ik was zo blij toen ze weg was. De laatste kraamvisite kregen wij toen onze zoon al 1 jaar was.
Ik was ook snel uit bed, de dag erna zat ik aan tafel in het zh nog wat te werken aan de kaartjes aan de geboortesuikerzakjes die we mee wilden geven aan het bezoek. Kwam eenmaal terug thuis ook uit bed, ging niet elke middag rusten, geen behoefte aan.
Dus elke kraamtijd is anders.
watertoren schreef op 27-06-2022 om 15:40:
Ik had in de eerste week juist veel meer visite willen hebben en dat ze ook langer bleven. Ik vond het een beetje saai. Ik heb een hele makkelijke bevalling gehad en heb ook nooit overdag op bed gelegen. Ik stond de eerste week al bij de Hema om kleertjes te ruilen die ik dubbel had. Kraamhulp was boos op mij omdat de huisarts langs was geweest en ik niet thuis was. Als de kraamhulp om 8 uur 's morgens kwam was ik al aangekleed en stond de koffie klaar. Ik heb haar ook eerder weg gestuurd want ik vond het niet fijn. Ik voelde me een gevangene in mijn eigen huis. Ik kook graag en dan wilde ik vlees gaan marineren en dan wilde ze dat van mij over nemen. Ik had iets van mens, laat me toch mijn eigen gang gaan. Ik was zo blij toen ze weg was. De laatste kraamvisite kregen wij toen onze zoon al 1 jaar was.
Ha ha... ik heb in de verloskunde gewerkt en ben vrouwen zoals jou ook met een zekere regelmaat tegengekomen. Heerlijk... maar dat zijn wel vrouwen die 'makkelijk bevallen' Dus geen lange bevalling, niet veel bloedverlies, geen nare pijnlijke hechtingen. Een makkelijke baby etc..
Maar is niet helemaal te verwachten met een eerste kind.
Zelf heb ik een rampenbevalling gehad die eerste keer, echt alle hoeken en gaten van de verloskunde gezien. Omdat ik zelf in het veld werkte toen, heb ik de bevalling wel redelijk makkelijk kunnen verwerken omdat ik snapte waarom bepaalde keuzes door artsen werden gemaakt.
Maar al die jaren 'in het veld' werken hebben mij niet kunnen voorbereiden op het hebben van een baby en hoe overweldigend dit is. Hoe alles overheersend. En ik had nog een heel makkelijk kind, maar de borstvoeding liep slecht, door het vele bloedverlies en de uitputting kwam dat gewoon niet op gang. Het is mijn ervaring dat veel vrouwen met hun eerste kind gewoon niet verder kunnen kijken dan de bevalling, dat geeft niet, dat is gewoon zo.
Je kunt je nu in alle bochten wringen hoe je iets zou willen maar meer dan wat grenzen aangeven kun je niet. Misschien heb je een bevalling van 2 uur ( het gebeurd niet vaak, maar het kan ook bij je eerste). En ben je na de eerste shock van de snelle bevalling wel zo high dat je het liefst de hele buurt uitnodigt. Misschien heb je een nare lange bevalling die eindigt in een keizersnede... en ben je misschien ook blij dat er iemand komt om te helpen.
Wat belangrijker is, is accepteren dat je baby je hele leven overneemt en dáár moet je in meebewegen. Baby's en onze westerse wereld gaan niet zo goed samen... wij houden nog al van plannen en van baby's die doorslapen 
Maar zeker als je borstvoeding geeft gaat dat niet gebeuren, die kinderen zitten 9 maanden in je buik, horen 24 uur per dag de hartslag van de moeder, krijgen 24 uur per dag voeding via de navelstreng, worden netjes op de goede temperatuur gehouden.. en wij verwachten dat die ukkies binnen 6 weken gaan doorslapen, mooi niet dus.... Ik hoorde die 'doorslaap vraag alleen maar van westerse en verwesterde vrouwen' nooit van vrouwen die pas uit Afrika of Afghanistan, Pakistan kwamen.
Daar zou je eigenlijk wat op voorbereid moeten zijn, niet op al die dingen als: "o o als er maar geen buurvrouw komt met teveel parfum" O, O als iedereen nu maar 5 minuten zijn handen wast, sorry hoor maar dat is echt geneuzel!
Spreek af met je man dat je je aan grenzen houdt zoals niet meer dan 2 bezoekers per keer... ( tenzij je dat zelf wilt) die parfum kun je laten voor wat het is... tenzij je zelf allergisch bent. De meeste mensen stoppen niet hun vingers in de mond van de baby, als je niet zeker weet of ze hun handen hebben gewassen zou ik me daar alleen druk over maken als iemand modderhanden heeft.. baby's gaan niet dood als iemand zijn handen niet heeft gewassen, is ook niet vol te houden die eis, tot hoe lang wil jij dat mensen hun handen blijven wassen( wel als er een corona griepvirus rondwaart maar dat is niet alleen voor de baby), en vooral: gewoon borstvoeding geven voor antistoffen als je vindt dat iemand te lang blijft zeg je "sorry.. ik ben moe, ik ga nu even liggen of sorry, ik ga nu de baby voeden en manlief helpt mij daarbij.."
en verder niet zo moeilijk daarover doen.
Ik wens je een mooie bevalling, een lief kind en een beetje zelfcompassie en een onsje "laat maar waaien, komt wel goed virus" toe...