Hoe kom ik dit (misselijke) 1e trimester door?
Ik ben 6,5 week zwanger en het is heel erg gewenst. De eerste dagen merkte ik geen symptomen. Inmiddels lig ik in bed met een misselijkheid die dag en nacht duurt. Ik geef niet over maar door de misselijkheid een werkelijke afkeer van eten, geuren en alles wat maar richting eten gaat. Ik kan hierdoor ook niets, niet werken en niet het huishouden doen. Bij mijn vorige zwangerschap had ik dit ook en kreeg ik emesafene. Dat wordt nu niet meer voorgeschreven (werkte ook niet echt) dus na aanmodderen met Suprimal krijg ik nu metoclopramide, voor 5 dagen welgeteld.. Ik wil geen medisch advies maar misschien wel jullie eigen ervaringen rondom deze heftige misselijkheid. Wat hielp jij erdoorheen? De dagen staan in het teken van Kerst maar ik voel me allesbehalve in jubelstemming. De assistente van de dokter zei dat dit er wel bij hoort maar 24 uur per dag?
Nou, tot dusver mijn klaagzang. 😅
Wellicht goed om eens te kijken op de site van Stichting Zwangerschapsmisselijkheid En Hyperemis Gravidarum, https://www.zehg.nl/
Er is ook begin dit jaar een nieuwe richtlijn behandeling HG gepubliceerd. Wijs je zorgverlener daar op en lees zelf ook door! Er is qua medicatie meer mogelijk dan Suprimal en 5 dagen Metoclopramide (wat niet wil zeggen dat het altijd helpt, maar hopelijk kan het de klachten een beetje dragelijker maken).
Heel veel sterkte!! 
Die link naar stichting Zehg wilde ik ook delen... Mijn advies: lees je in en kom voor jezelf op, lang niet alle zorgverleners zijn bekend met deze rotziekte. Als je te weinig energie hebt om voor jezelf op te komen, laat het je partner dan doen voor jou.
Veel sterkte, ik was ook vanaf week 6 al aan het aftellen wegens HG (2e keer) dus ik weet hoe klote het is. Als je wil kletsen, mag je ook een pb sturen. Op Facebook is er ook een lotgenotengroep vanuit stichting Zegh. Daar heb ik zelf ook veel aan gehad, ook voor praktische tips. Zeker de moeite waard.
masatu schreef op 23-12-2025 om 16:49:
Wellicht goed om eens te kijken op de site van Stichting Zwangerschapsmisselijkheid En Hyperemis Gravidarum, https://www.zehg.nl/
Er is ook begin dit jaar een nieuwe richtlijn behandeling HG gepubliceerd. Wijs je zorgverlener daar op en lees zelf ook door! Er is qua medicatie meer mogelijk dan Suprimal en 5 dagen Metoclopramide (wat niet wil zeggen dat het altijd helpt, maar hopelijk kan het de klachten een beetje dragelijker maken).
Heel veel sterkte!!
Bedankt voor het deten! Gek genoeg denk ik bij HG aan constant overgeven... Klopt dat? Ik heb de richtlijn wel eens gezien maar ik denk niet dat dit bij mij past omdat ik niet overgeef. Weet jij dit misschien?
afrodite05 schreef op 23-12-2025 om 17:05:
Die link naar stichting Zehg wilde ik ook delen... Mijn advies: lees je in en kom voor jezelf op, lang niet alle zorgverleners zijn bekend met deze rotziekte. Als je te weinig energie hebt om voor jezelf op te komen, laat het je partner dan doen voor jou.
Veel sterkte, ik was ook vanaf week 6 al aan het aftellen wegens HG (2e keer) dus ik weet hoe klote het is. Als je wil kletsen, mag je ook een pb sturen. Op Facebook is er ook een lotgenotengroep vanuit stichting Zegh. Daar heb ik zelf ook veel aan gehad, ook voor praktische tips. Zeker de moeite waard.
Bedankt, dat is lief. Je wereld wordt ineens zo klein he? Ik heb het nog niemand verteld want ik wil eerst een echo achter de rug hebben maar in de tussentijd voel je je dan eigenlijk zo alleen. Twee keer HG, wauw. Hoe ben jij de dagen destijds doorgekomen?
thinkso schreef op 23-12-2025 om 17:13:
[..]
Bedankt voor het deten! Gek genoeg denk ik bij HG aan constant overgeven... Klopt dat? Ik heb de richtlijn wel eens gezien maar ik denk niet dat dit bij mij past omdat ik niet overgeef. Weet jij dit misschien?
Van de website: Hyperemesis gravidarum betekent dat een vrouw tijdens haar zwangerschap extreem misselijk is en/of veel moet overgeven, waardoor ze sterk wordt belemmerd in haar dagelijkse activiteiten.
Als je zo misselijk bent dat je in al je activiteiten belemmerd wordt, dan valt het eronder. Overgeven hoeft niet.
Daglichtlamp schreef op 23-12-2025 om 17:20:
[..]
Van de website: Hyperemesis gravidarum betekent dat een vrouw tijdens haar zwangerschap extreem misselijk is en/of veel moet overgeven, waardoor ze sterk wordt belemmerd in haar dagelijkse activiteiten.
Als je zo misselijk bent dat je in al je activiteiten belemmerd wordt, dan valt het eronder. Overgeven hoeft niet.
Klopt, er wordt onderscheid gemaakt tussen de zogenaamde natte en droge variant. Bij de natte moet je heel veel overgeven (zeg 20x pd), bij de droge variant ben je wel dusdanig misselijk dat je dagelijks leven onmogelijk is, maar dan geef je dus niet of veel minder over. Zelf had ik 2x de natte variant, maar met zware medicatie is het inmiddels de droge variant geworden. Nog steeds ruk, maar iets beter leefbaar.
Die eerste periode (waarin het nog de natte variant was omdat de medicatie nog niet goed was afgesteld) heb ik alleen maar in bed gelegen. Ik kon niets zelf, dus man was mijn butler (eten en drinken brengen, ondanks dat ik daar weinig van nam), schoonmaker, verpleger, thuishulp (ik was te zwak om zelf te kunnen douchen of naar de wc te gaan, best mensonterend). En nu in de tweede zwangerschap ook fulltime verzorger voor ons eerste kind. Voor ons alle drie mega zwaar, ons kind begreep er niets van, man zwaar overbelast, ik doodziek en schuldgevoel naar hen toe... Nu de medicatie z'n werk doet (bijna 30w zwanger inmiddels, ik geloof dat ik sinds 16w weer naar beneden kwam) kan ik weer het eea doen. Maar qua activiteiten met zoon is het nog steeds max 1 per dag, poepluiers doet man want die trek ik niet (1x al overgevend gedaan, was voor niemand leuk), eten blijft ingewikkeld. Ik heb bepaalde voedingsmiddelen uit m'n dieet geschrapt omdat ik daar extra misselijk van word (en dus wel weer ga overgeven), maar dat zijn vrij basic dingen waar nog best wat creativiteit aan te pas komt om daar omheen te werken (melkproducten, rauwe groente, alles waar suiker in zit). Het is echt bijna een jaar van mijn/ons leven opofferen en ik tel nog steeds af. Dit hele jaar zit ik dus ook thuis, werken is geen optie. We hebben wel heel bewust voor dit tweede kindje gekozen (fertiliteitstraject), wetende dat de kans op herhaling zeer groot was. Hoewel we liever drie kinderen hadden gehad, gaan we hierna zeker niet meer voor die derde. Nog een keer zo'n zwangerschap kan ik mezelf, man en (dan) oudste kind echt niet nog een keer aandoen. En de baby ook niet. Gelukkig staan man en ik er hetzelfde in. Sowieso is die man van mij goud waard, zoals hij me steunt 
To: ik hoop dat je een heleboel lieve en vooral steunende mensen om je heen hebt. Wijs ze ook op de site van stichting Zehg, daar staat veel informatie voor partners en andere familieleden. Op die manier hoef je niet zelf alles uit te leggen, daar had ik althans geen energie voor. Ik heb wel echt geleerd wie onze beste vrienden zijn, veel mensen begrijpen het niet of willen het niet begrijpen/moeite doen om in te lezen en doen het af met: ik was ook weleens misselijk, neem maar gember. Tja...
hier ook herkenbaar helaas, nu, begin tweede semester, gaat het langzaam beter. Probeer vooral creatief vocht binnen te krijgen, soep, appelmoes, yoghurt, etc. Eet alles wat je denkt te kunnen eten al is het ongezond.
Het is echt uitzitten helaas. Het wordt beter, maar het is heel eenzaam tijd uitzitten helaas.
Je mag me altijd een pb sturen als je erover wil praten..
Daglichtlamp schreef op 23-12-2025 om 17:20:
[..]
Van de website: Hyperemesis gravidarum betekent dat een vrouw tijdens haar zwangerschap extreem misselijk is en/of veel moet overgeven, waardoor ze sterk wordt belemmerd in haar dagelijkse activiteiten.
Als je zo misselijk bent dat je in al je activiteiten belemmerd wordt, dan valt het eronder. Overgeven hoeft niet.
Dit wist ik niet. Ik dacht dat veel vrouwen er in deze mate last van hebben maar je er weinig over hoort.
afrodite05 schreef op 23-12-2025 om 18:22:
[..]
Klopt, er wordt onderscheid gemaakt tussen de zogenaamde natte en droge variant. Bij de natte moet je heel veel overgeven (zeg 20x pd), bij de droge variant ben je wel dusdanig misselijk dat je dagelijks leven onmogelijk is, maar dan geef je dus niet of veel minder over. Zelf had ik 2x de natte variant, maar met zware medicatie is het inmiddels de droge variant geworden. Nog steeds ruk, maar iets beter leefbaar.
Die eerste periode (waarin het nog de natte variant was omdat de medicatie nog niet goed was afgesteld) heb ik alleen maar in bed gelegen. Ik kon niets zelf, dus man was mijn butler (eten en drinken brengen, ondanks dat ik daar weinig van nam), schoonmaker, verpleger, thuishulp (ik was te zwak om zelf te kunnen douchen of naar de wc te gaan, best mensonterend). En nu in de tweede zwangerschap ook fulltime verzorger voor ons eerste kind. Voor ons alle drie mega zwaar, ons kind begreep er niets van, man zwaar overbelast, ik doodziek en schuldgevoel naar hen toe... Nu de medicatie z'n werk doet (bijna 30w zwanger inmiddels, ik geloof dat ik sinds 16w weer naar beneden kwam) kan ik weer het eea doen. Maar qua activiteiten met zoon is het nog steeds max 1 per dag, poepluiers doet man want die trek ik niet (1x al overgevend gedaan, was voor niemand leuk), eten blijft ingewikkeld. Ik heb bepaalde voedingsmiddelen uit m'n dieet geschrapt omdat ik daar extra misselijk van word (en dus wel weer ga overgeven), maar dat zijn vrij basic dingen waar nog best wat creativiteit aan te pas komt om daar omheen te werken (melkproducten, rauwe groente, alles waar suiker in zit). Het is echt bijna een jaar van mijn/ons leven opofferen en ik tel nog steeds af. Dit hele jaar zit ik dus ook thuis, werken is geen optie. We hebben wel heel bewust voor dit tweede kindje gekozen (fertiliteitstraject), wetende dat de kans op herhaling zeer groot was. Hoewel we liever drie kinderen hadden gehad, gaan we hierna zeker niet meer voor die derde. Nog een keer zo'n zwangerschap kan ik mezelf, man en (dan) oudste kind echt niet nog een keer aandoen. En de baby ook niet. Gelukkig staan man en ik er hetzelfde in. Sowieso is die man van mij goud waard, zoals hij me steunt
To: ik hoop dat je een heleboel lieve en vooral steunende mensen om je heen hebt. Wijs ze ook op de site van stichting Zehg, daar staat veel informatie voor partners en andere familieleden. Op die manier hoef je niet zelf alles uit te leggen, daar had ik althans geen energie voor. Ik heb wel echt geleerd wie onze beste vrienden zijn, veel mensen begrijpen het niet of willen het niet begrijpen/moeite doen om in te lezen en doen het af met: ik was ook weleens misselijk, neem maar gember. Tja...
Jeetje, wat heb je het ontzettend pittig gehad. En het is nog steeds niet over dus. Nou, ik heb er veel bewondering voor kan ik je zeggen. Je voelt je inderdaad continue schuldig omdat je het gevoel hebt dat je wel iets zou moeten kunnen bijdragen maar dit niet lukt. En je man is echt een superheld!! Mijn man neemt nu ook alle verzorging op zich van kind. Het lukt me wel af en toe beneden te zijn om even kort te spelen maar dan word ik al weer moe en misselijk en helpt het alleen om te gaan slapen. Dan voel ik het even niet. Morgen begin ik met nieuwe medicatie, ik hoop dat dit werkt. Na volgende week heeft mijn man geen vakantie meer en heb ik veel ochtenden/dagen met kind. We hebben het er wel al over hoe dat moet als dat nog niet lukt.
Herkenbaar trouwens, wat je schrijft over gember. Ik kreeg ook van de doktersassistente dezelfde vraag, of ik ook al geprobeerd had met enige regelmaat iets te eten, of ik al gemberthee drink. Goed bedoeld natuurlijk maar ik wou dat dat hielp..
Ik ben wel blij de herkenning te lezen en dat ik dus niet de enige ben.
thinkso schreef op 23-12-2025 om 20:00:
[..]
Dit wist ik niet. Ik dacht dat veel vrouwen er in deze mate last van hebben maar je er weinig over hoort.
Nee, deze mate van misselijkheid is niet normaal.
Ik sluit me aan bij de anderen en ga terug naar je huisarts en bespreek het straks ook met je verloskundige.
Veel sterkte!
En als je huisarts niet verder komt dan vijf dagen metoclopramide, laat je dan doorverwijzen naar een gynaecoloog die WEL wat van HG weet. Neem desnoods iemand mee die voor je op kan komen. Deze mate van misselijkheid komt vaker voor, maar is niet normaal. En er zijn best wat mogelijkheden qua medicatie, die het allemaal wat draagijker kunnen maken.
NightNurse schreef op 23-12-2025 om 22:26:
En als je huisarts niet verder komt dan vijf dagen metoclopramide, laat je dan doorverwijzen naar een gynaecoloog die WEL wat van HG weet. Neem desnoods iemand mee die voor je op kan komen. Deze mate van misselijkheid komt vaker voor, maar is niet normaal. En er zijn best wat mogelijkheden qua medicatie, die het allemaal wat draagijker kunnen maken.
Ik heb begrepen: 2% van de zwangeren. En er is (gelukkig) steeds meer aandacht voor, waardoor het ook steeds bekender wordt.
In de nieuwe richtlijnen (waar je je huisarts vooral op moet wijzen) staat oa dat metoclopramide na 5 dagen niet meer gepauzeerd hoeft te worden, dat is achterhaald. En ook bepaalde medicatie die volgens sommigen artsen pas in het tweede trimester veilig is, is al in het eerste trimester veilig te gebruiken. Dat is uit recente onderzoeken gebleken waar veel artsen nog niet van op de hoogte zijn.
afrodite05 schreef op 23-12-2025 om 23:14:
[..]
Ik heb begrepen: 2% van de zwangeren. En er is (gelukkig) steeds meer aandacht voor, waardoor het ook steeds bekender wordt.
In de nieuwe richtlijnen (waar je je huisarts vooral op moet wijzen) staat oa dat metoclopramide na 5 dagen niet meer gepauzeerd hoeft te worden, dat is achterhaald. En ook bepaalde medicatie die volgens sommigen artsen pas in het tweede trimester veilig is, is al in het eerste trimester veilig te gebruiken. Dat is uit recente onderzoeken gebleken waar veel artsen nog niet van op de hoogte zijn.
Let wel even op de bijwerkingen vam de metoclopramide, ik had pas laat door dat ik daar heel veel last van bleek te hebben, dacht dat dat gewoon bij 'me ellendig voelen' hoorde..
Ook herkenbaar helaas. Wat bij mij ook nog iets bijdroeg waren seabands in combinatie met de medicatie. Verder heb ik in overleg met de apotheek de metoclopramide meer verspreid genomen dan vijf dagen. Dan nam ik het op de momenten dat het echt niet meer zonder ging. Ik ervaarde ook mega veel bijwerkingen ervan. In de eerste zwangerschap had ik ze wel vijf dagen op rij genomen en was ik echt zo moe en van de wereld. Lag echt hallucinerend in bed. Doordat ik het meer verspreid nam in de tweede zwangerschap was ik iets meer op de wereld.
En het moeilijkste advies accepteren en in bed gaan liggen. Ik heb echt dagen in een volledig donkere kamer doorgebracht, omdat ik heel erg reageerde op prikkels. Ik heb ook mede daarom vroeg gedeeld dat ik zwanger was. Zorg ook dat je goed gehydrateerd blijft, een vocht te kort zorgt voor extra misselijkheid. Bij mij was water met een paar druppels geconcentreerd citroen sap beter te verdragen dan gewoon water. En eet alleen waar je zin in hebt. Je kunt prima een tijdje zonder (gezond) voedsel.
Jillz schreef op 24-12-2025 om 04:33:
Ook herkenbaar helaas. Wat bij mij ook nog iets bijdroeg waren seabands in combinatie met de medicatie. Verder heb ik in overleg met de apotheek de metoclopramide meer verspreid genomen dan vijf dagen. Dan nam ik het op de momenten dat het echt niet meer zonder ging. Ik ervaarde ook mega veel bijwerkingen ervan. In de eerste zwangerschap had ik ze wel vijf dagen op rij genomen en was ik echt zo moe en van de wereld. Lag echt hallucinerend in bed. Doordat ik het meer verspreid nam in de tweede zwangerschap was ik iets meer op de wereld.
En het moeilijkste advies accepteren en in bed gaan liggen. Ik heb echt dagen in een volledig donkere kamer doorgebracht, omdat ik heel erg reageerde op prikkels. Ik heb ook mede daarom vroeg gedeeld dat ik zwanger was. Zorg ook dat je goed gehydrateerd blijft, een vocht te kort zorgt voor extra misselijkheid. Bij mij was water met een paar druppels geconcentreerd citroen sap beter te verdragen dan gewoon water. En eet alleen waar je zin in hebt. Je kunt prima een tijdje zonder (gezond) voedsel.
Ik heb nu metoclopramide voor 3x per dag. Vanochtend leek het goed te helpen maar na de tweede dosis kwam de misselijkheid er gewoon doorheen. Ik had ook wel een drukke dag. Er kwamen wat mensen over de vloer voor wat klussen, ik moest werken wat eigenlijk niet meer gaat en ik wilde er nog een gezellige kerstavond van maken met ons kind. Nu zit ik op de bank, uitgeteld en helemaal ellendig weer. Ik zou er inderdaad aan toe moeten geven want met weinig prikkels gaat het iets beter denk ik. Met zoveel als vandaag in ieder geval veel slechter. Ik kan nu dus ook niet helemaal beoordelen of de medicatie zijn werk niet doet of dat ik zelf mijn rust niet genoeg neem.
Morgen toch ook weer een drukke dag met familie gepland. Man zei dat ik ook best thuis kan blijven als het niet lukt maar ik wil ook zo graag maar eigenlijk gaat het gewoon niet. Blehg.. Wanneer ging het bij jullie wat beter?