Gepland zwanger maar nu wil partner er niks meer van weten
Hoi allemaal.
Omdat ik nog nergens mijn verhaal kwijt kan omdat het nog heel pril is, wil ik hier mijn hart luchten.
Ik ben al moeder van 2 kinderen en dacht altijd dat ik hierna ook klaar was.
Echter heb ik sinds anderhalf jaar een nieuwe relatie en hij heeft ook 2 kinderen. Hij is aantal jaar geleden gesteriliseerd en dus was de vraag wel of geen kinderen nooit een issue.
Echter was ik na een tijdje toch zwanger, en ja echt van hem. Uiteraard schrokken we hier allebei van en had het echt heel lang nodig om het te laten landen of onze weg in te vinden. Deze zwangerschap is op een miskraam uitgelopen, maar toen realiseerde zowel mijn vriend als ik dat we beide eigenlijk nog wel een kinderwens hebben.
We hebben het er toen uitgebreid over gehad en alles besproken en kwamen al snel tot de conclusie dat mocht het nog een keer lukken dat we het echt wilde een dat er we er samen voor zouden gaan. Vanaf toen ben ik bewust mijn ovulatie gaan bijhouden en hebben we bewust op bepaalde vruchtbare dagen seks gehad.
Hij kon niet wachten tot het zou lukken of om mij zwanger te zien.
Inmiddels weet ik sinds dinsdag dat ik dus wederom zwanger ben van hem. En waar hij maandagavond niet eens kon wachten tot ik een test kon doen want ik voelde wel veel bekende dingen dus mijn vermoeden was heel sterk, is hij vanaf dinsdag compleet omgedraaid.
Hij zit sinds vorige week met een burnout thuis en dus schieten zijn emoties nu alle kanten in. Maar hij zegt nu gewoon glashard dat hij geen zwangere vriendin wil, het kind niet wil nu niet en nooit niet. En dat hij het ook nooit gewild heeft. Hij verwacht nu van mij dat ik een abortus laat uitvoeren en als ik het laat komen dan is het mijn keus en trekt hij zijn handen er vanaf en neemt hij totaal geen verantwoordelijkheid. Hij verwijt mij nu zelfs dat ik met een ander iets zou hebben gedaan want hij is gesteriliseerd dus het kan niet van hem zijn. Dit is echt de grootste onzin en dat weet hij zelf ook.
Hij is nu zo onredelijk en zet mij voor een onmogelijke en onmenselijke keuze. Hij weet dat ik in het verleden en abortus heb gehad en wat voor klap dat mij heeft gegeven en hij dwingt me nu bijna om weer die keuze te maken.
Hij geeft daarbij ook aan dat, ook al zal ik voor abortus kiezen dat hij niet mee gaat en er niks mee te maken hebben een me dus ook dan niet zal steunen. Allemaal over het mom van ik ben overspannen en kan het er niet bij hebben.
Nu snap ik dat een groot deel van wat hij nu zegt door zijn burnout komt, en dat je in een burnout behoorlijk egoïstisch bent, maar ik weet nu zelf gewoon niet meer wat ik moet denken of doen.
Het voelt alsof ik al die tijd voorgelogen ben toen hij zei dat het zijn grote droom was. En nu laat hij mij keihard in de steek en voel ik me enorm alleen en eenzaam.
Wat kan ik nog doen?
Soms zijn mensen zo verbouwereerd door een gebeurtenis dat ze zich in alle ernst afvragen of zij nu zo gek zijn of dat de ander gek is.
Ik vermoed dat TO recntstermen gebruikt als referentiekader uit haar gevoel voor rechtvaardigheid, niet rechtsgeleerdheid, om haar richting en houvast te geven (is dit nog redelijk en billijk?).
Jonagold schreef op 18-10-2021 om 14:45:Dus nee, of het verstandig was deze zwangerschap is niet relevant, wat wel relevant is, is te bekijken hoe verstandig deze zwangerschap nu is.
Ja en daar probeer ik dus nu achter te komen. En wat een ander van onze relatie en beslissingen vond of vind omtrent na anderhalf jaar voor een kind te kiezen (alsof er een geschreven regel voor is wanneer het kan en mag), of dat we nog niet samen in een huis woonden, wat overigens niet betekend dat we elkaar nauwelijks zagen want geloof dat we 5 van de 7 dagen gewoon samen waren, dat boeit me echt helemaal niks. Ik zat in die relatie, niet alle commentatoren. Ik deed mijn verhaal niet om te horen wat ik beter niet had kunnen doen, ik wilde mijn verhaal kwijt en was enorm geschrokken van zijn reactie. En achteraf gepraat is altijd lekker makkelijk, als, als, als daar heb ik niks aan.
Jonagold schreef op 18-10-2021 om 14:45:
Dus nee, of het verstandig was deze zwangerschap is niet relevant, wat wel relevant is, is te bekijken hoe verstandig deze zwangerschap nu is.
Juist, helemaal mee eens en dan ook met de kennis die (helaas) nu is ontstaan zwaar meewegend!
'... enkel onverwerkte verbitterdheid!' Pardon? Ook een manier om een geluid uit te sluiten.
'Het praat zeker niks goed over hoe hij mijn behandeld heeft en ik heb hem daar ook zeker (nog) niet in vergeven.' Hierin zit de potentie van verbitterdheid. En schuld. Ik doe juist mijn best om te voorkomen dat Maya81 dat haar verdere leven gaat meeslepen. Daarin zit de kern van mijn zorg.
Tsjor
tsjor schreef op 18-10-2021 om 10:12:
'Tsjor moet je er nu niet eens een keer wat mee?'
Ik twijfel nog of ik vanavond naar de documentaire 'Gebroken'(over het belang van het kind!) zal kijken, of toch maar naar 'the beauty and the beast', verhalen over de onschuldige schoonheid van de sterke vrouw die zich ten koste van zichzelf inzet voor iedereen en alles goed doet, tegenover het monster, dat geen verantwoordelijkheid neemt, zomaar een arme onschuldige zwanger maakt, scheldt, in de steek laat etc.
Ik kan ook beter opletten, soms raak ik verzeild op het verkeerde forum.
Tsjor
tsjor schreef op 18-10-2021 om 16:38:
'... enkel onverwerkte verbitterdheid!' Pardon? Ook een manier om een geluid uit te sluiten.
'Het praat zeker niks goed over hoe hij mijn behandeld heeft en ik heb hem daar ook zeker (nog) niet in vergeven.' Hierin zit de potentie van verbitterdheid. En schuld. Ik doe juist mijn best om te voorkomen dat Maya81 dat haar verdere leven gaat meeslepen. Daarin zit de kern van mijn zorg.
Tsjor
Je doelde op mijn reactie en ja, deze is gebaseerd op jouw andere totaal irrelevante quote/post hierboven. Of vind je deze zelf wel van enig toegevoegde waarde?
tsjor schreef op 18-10-2021 om 16:38:
Ik doe juist mijn best om te voorkomen dat Maya81 dat haar verdere leven gaat meeslepen. Daarin zit de kern van mijn zorg.
Tsjor
Ja dat zie ik je proberen en dat geeft op zich niks en is op den duur wellicht nuttig maar het is niet afgestemd: je begint al heel (te) vroeg in het draadje de man te verdedigen en te beweren dat TO dreigt met appjes en later dat ze het als een rechtszaak ziet. Ik denk dat het juist contraproductief werkt ten opzichte van wat je wilt bereiken: namelijk dat hij ook gezien wordt met zijn goede kanten.
Maar omdat het te vroeg is, TO nog midden in de verwarring van het trauma zit en het zo vaak voor komt dat je dit doet, komt het niet aan en krijgen mensen iets van "oh daar heb je Tsjor weer die zo nodig elke man moet verdedigen, ook al gedraagt hij zich nog zo onaangenaam"
Het lijkt een obsessie van je, het valt echt op (en dat is natuurlijk al vaker gezegd) en vandaar dat iemand ook zei : 'moet je daar niet eens wat mee.'
Vervolgens ga je op dezelfde manier door, als redster van de man in relaties.
En natuurlijk heb je ook goede inzichten en vaak verstandige adviezen. En natuurlijk is het ook goed om iemand het voordeel van de twijfel te geven en niet meteen af te fikken.
Maar ik ben het met de vraagstelster (mija meen ik) eens dat er wel een erg grote focus op ligt en ik vraag me ook af of je niet meer kan bereiken als je niet meteen degene die iets vervelends overkomt gaat aanvallen op haar reactie daar op.
MRI schreef op 18-10-2021 om 17:01:
[..]
Het lijkt een obsessie van je, het valt echt op (en dat is natuurlijk al vaker gezegd) en vandaar dat iemand ook zei : 'moet je daar niet eens wat mee.'
Vervolgens ga je op dezelfde manier door, als redster van de man in relaties.
Dit inderdaad!
tsjor schreef op 18-10-2021 om 10:12:
'Tsjor moet je er nu niet eens een keer wat mee?'
Ik twijfel nog of ik vanavond naar de documentaire 'Gebroken'(over het belang van het kind!) zal kijken, of toch maar naar 'the beauty and the beast', verhalen over de onschuldige schoonheid van de sterke vrouw die zich ten koste van zichzelf inzet voor iedereen en alles goed doet, tegenover het monster, dat geen verantwoordelijkheid neemt, zomaar een arme onschuldige zwanger maakt, scheldt, in de steek laat etc.
Ik kan ook beter opletten, soms raak ik verzeild op het verkeerde forum.
Tsjor
Je polariseert de zaak zelf ook nogal Tsjor. Je framet de behoefte van Maya aan een getuige als een campagne tegen een monster dat .. etcetera. Jij beroept jezelf er altijd op dat je nuance wil inbrengen, 'de andere kant' wil laten zien. Dat siert je. Maar jouw schets van de situatie kan ook wel wat nuancering gebruiken!
Het is mijn ervaring dat psychische ontregeling die binnenskamers wordt gehouden gemakkelijk leidt tot stagnatie of escalatie van het conflict doordat de personen (meestal twee) die erbij betrokken zijn, alleen elkaar maar feedback geven vanuit een extreem 'betrokken' positie. Oftewel: ze zijn emotioneel en zitten veel te dicht op elkaar om nog nuchter naar de zaak te kijken.
Daar komt bij: als er bij één van de twee veel vervorming is, argwaan, vijandschap, dingen zien die er niet zijn en glashard dingen ontkennen die er wél zijn, waarin de ander geacht wordt mee te gaan, dan kun je aan een buitenstaandersblik veel hebben om daarin niet te worden meegezogen. De vraag: "Ben ik nou gek?" is gemakkelijker te beantwoorden door een ander mens dan door jezelf. Om verder te kunnen met een verhaal, moet je grenzen kunnen trekken en kunnen vaststellen: dit is de situatie voor mij. Op een zorgvuldige manier de deuren en ramen open zetten en anderen in de situatie mee laten kijken en je perspectief laten beoordelen en beïnvloeden, kan dan voor beide personen veel duidelijkheid scheppen.
TO heeft daarbij gekozen heeft voor twee mensen die naar verwachting aan de kant van haar vriend zullen staan en zijn belangen goed in het oog zullen houden: zijn broer en zijn beste vriend. Deze mensen zullen zeker niet reflexmatig en kritiekloos 'haar kant te kiezen'. Daarom zijn ze ook een goede keuze.
Natuurlijk zitten er allerlei risico's aan het betrekken van buitenstaanders bij zo'n gespannen situatie maar die zitten er ook en misschien nog wel meer aan de cirkel gesloten houden.
Ik vind jouw kanttekeningen vaak waardevol om eens anders naar een situatie te kijken maar ook geregeld onrealistisch veeleisend voor de persoon. Ze veronderstellen een helicopterview en een evenwichtige, gecontroleerde omgang met de eigen emoties. Dat is nogal veel gevraagd als je nog midden in een hoog opgelopen conflictsituatie verkeert met een partner die van de ene op de andere dag zo extreem uit de hoek komt dat het vermoeden bestaat dat hij psychisch is ontregeld. Ik ga er vanuit dat dat voor Maya óók ontregelend werkt en emoties oproept. Dat lijkt me zelfs logisch. Ik vind dan ook dat ze gezien de situatie behoorlijk kalm en evenwichtig reageert. Op basis van wat ik hier van haar lees begrijp ik niet goed voor welk onheil jij haar nou probeert te behoeden. Mettertijd komt dat vast wel goed die vergeving en die mildheid. Boosheid heeft ook een functie hè, om goed te voelen wat jou grenzen zijn en wat je wil en kan op basis daarvan. En die grenzen goed voelen en dan verstrekkende keuzes maken, is wat Maya moet doen. Dat is nogal wat.
@MRI Ik was niet degene die de vraag stelde 'moet je er niet eens wat mee?'
Mija schreef op 18-10-2021 om 17:50:
@MRI Ik was niet degene die de v.raag stelde 'moet je er niet eens wat mee?'
Ik heb het nagekeken, het was Bolmieke inderdaad. Excuus
'Ze veronderstellen een helicopterview en een evenwichtige, gecontroleerde omgang met de eigen emoties.' Mija, daar heb je gelijk in en ik neem het op me dat ik dat wellicht te snel aangeef. Aan de andere kant: ik ben er 1 die ook eens een andere kant van het verhaal belicht en wat kritische noten plaatst; daar tegenover staan heel veel berichten die meegaan in het bevestigen van de negatieve verhalen. Ook dat gebeurt terwijl de emoties nog vers zijn etc. etc. en ik ben echt van mening dat dat niet de beste steun is. Ik heb dergelijke 'hulp' in elk geval vermeden.
Maar het kan inderdaad zijn dat ik te snel overstap naar het totaalplaatje, de zorg voor (veel) later, voor je eigen emotionele gezondheid, voor het belang van de kinderen etc. boven het ronddabberen in de verse emoties van het moment.
Tsjor
tsjor schreef op 19-10-2021 om 10:21:
'Ze veronderstellen een helicopterview en een evenwichtige, gecontroleerde omgang met de eigen emoties.' Mija, daar heb je gelijk in en ik neem het op me dat ik dat wellicht te snel aangeef. Aan de andere kant: ik ben er 1 die ook eens een andere kant van het verhaal belicht en wat kritische noten plaatst; daar tegenover staan heel veel berichten die meegaan in het bevestigen van de negatieve verhalen. Ook dat gebeurt terwijl de emoties nog vers zijn etc. etc. en ik ben echt van mening dat dat niet de beste steun is. Ik heb dergelijke 'hulp' in elk geval vermeden.
Maar het kan inderdaad zijn dat ik te snel overstap naar het totaalplaatje, de zorg voor (veel) later, voor je eigen emotionele gezondheid, voor het belang van de kinderen etc. boven het ronddabberen in de verse emoties van het moment.
Tsjor
Wat een vreemde 'toegeving' Tsjor. Je framet jouw bijdragen nog steeds tegenover ons 'ronddabberen in de verse emoties van het moment' en 'meegaan mee in het bevestigen van de negatieve verhalen'.
Assertiviteit, gezonde grenzen ervaren stellen, zelfzorg, zelfbescherming, jezelf op de eerste plaats zetten als je levensveranderende beslissingen moet nemen, emoties ervaren, is dat dan allemaal afkeurenswaardig in jouw ogen? Wat is er mis met de agressie en destructiviteit van de ander ernstig nemen en er strategisch naar handelen, om jezelf te beschermen of om voor jezelf een goede uitweg uit de crisis te vinden? Voor mij lijk jij dit allemaal te scharen onder de ander fout maken en beschadigen. Ik zie dat zo niet en ik begrijp het ook echt niet.
Iedereen geeft zijn/haar bijdrage vanuit de eigen ervaringen en insteek. Sommige mensen spelen advocaat van de duivel en dat is heel wat anders dan vanuit een soort morele superioriteit het eigen gelijk als enige en betere waarheid te verkondigen want daar gaat het helemaal niet om op een forum. Ik heb het gevoel dat je goede bijdragen de laatste tijd een beetje die kant uit gaan Tsjor.
Advocaat van de duivel spelen kan erg interessant zijn. In dit geval gedraagt de partner zich erg onberekenbaar en dan is het gewoon het meest verstandig om jezelf te beschermen. Juist als je niet weet wat de oorzaak is. Het lijkt erop dat TO nu wel weet wat er speelt dus kan ze dat laten meewegen in haar beslissing. Veiligheid moet altijd voorop staan.
Wasmachine schreef op 19-10-2021 om 19:59:
Advocaat van de duivel spelen kan erg interessant zijn. In dit geval gedraagt de partner zich erg onberekenbaar en dan is het gewoon het meest verstandig om jezelf te beschermen. Juist als je niet weet wat de oorzaak is. Het lijkt erop dat TO nu wel weet wat er speelt dus kan ze dat laten meewegen in haar beslissing. Veiligheid moet altijd voorop staan.
Maar er speelt niemand advocaat van de duivel, toch? Er is iemand gewoon bij voorbaat tegen degene die iets vervelends meemaakt omdat het een vrouw is en vóór degene die het vervelende veroorzaakt (misschien buiten zijn 'schuld' maar dat weet niemand nog) puur omdat het een man is. seksisme dus
MRI schreef op 19-10-2021 om 20:12:
[..]
Maar er speelt niemand advocaat van de duivel, toch? Er is iemand gewoon bij voorbaat tegen degene die iets vervelends meemaakt omdat het een vrouw is en vóór degene die het vervelende veroorzaakt (misschien buiten zijn 'schuld' maar dat weet niemand nog) puur omdat het een man is. seksisme dus
Het lijkt op seksisme inderdaad maar ik heb nog niet genoeg van Tsjor gelezen.