Twijfels wel gaan voor een derde?
Zoveel twijfels wat is verstandig .
Probeer het kort te houden ...
Wij zijn een gezin met 2 kinderen en mijn man heeft nog een kind bij zijn ex die we geruime tijd al niet zien.
Mijn droom was altijd 3 kids liefst 2 achter elkaar. Maar toen ik bij mijn man kwam hadden we beide al een kindje. Hij heeft die van mij erkend als zijn kind en samen hebben we ook 1 gekregen.
Toen we ervoor gingen bleek ik een miskraam en buitenbaarmoederlijke zwangerschap in 1 te hebben. Zat steeds naar 2 tweeling spulletjes te kijken maar kon nog niet heel blij zijn waarschijnlijk voel je het wel aan als iets niet goed is 😔). Hebben daarna het geluk gehad gelijk weer zwanger te zijn met goddank een kloppend hartje🥰.
Hadden toen samen 3 en praktisch gezien met de auto woonruimte etc was het niet goed om er nog een kindje bij te nemen. Dus de droom om zelf 3 kindjes te krijgen aan de kant gezet hadden samen immers al 3.
Helaas door geen goede verstandhouding met zijn ex zien we zijn kind niet meer soms een jaartje wel en dan weer een paar jaar niet. Nu maar gezegd laat maar met getouwtrek geven het rust.
Nu al een paar jaar niet meer gezien.
Nu het volgende de oudste is 16 jaar(was moeder geworden op mijn 18de) en de jongste 11 jaar. Maar dat gevoel dat het nu nog kan ben 35 jaar en dan zou het nu dus moeten en niet over een jaar of 5. Dat gevoel kan ik soms opzij zetten maar het kriebeld ook wel heel erg. Nog 1 keer zwanger nog 1 keer zo'n klein hummeltje lijkt ons geweldig. Mijn man wil de sterilisatie wel ongedaan maken en dan kijken of het lukt. Alleen aan de ene kant hebben we nu onze vrijheid kunnen gewoon onze dingen doen straks weekendjes weg met bv de motor en dat zal dan niet gaan met zon kleintje. Ook het werk zal dan iets minder moeten wil niet dat zon kleintje alle dagen volop in een kinderopvang zit. En dan deze verrotte wereld en corona gebeuren erbij . Waar beginnen we aan moet je dat allemaal willen voor zon kleintje of moeten we maar gewoon onze gedachte verzetten en gaan genieten van onze vrijheid. Voor de operatie klaar zal zijn dan zal de oudste bijna 17 zijn en dan nog een zwangerschap erbij dus die zal dan bijna 18 jaar zijn . De kinderen willen wel heel graag een broertje of zusje erbij ook de oudste lijkt het super leuk maar wie weet worden we over bv 5 jaar opa en oma. Dan hebben we zelf ook nog een kleine rondrennen.
Hebben nu alle ruimte zijn verhuisd en kunnen het financieel gewoon doen dus dat is nu een hele andere situatie als jaren terug. Zeggen al steeds och dit is leuk en zie je het al voor je zo'n kleintje hier rond kruipen . De box kan daar staan en ga zo maar door. Wordt gek van mezelf of zal het aan mijn leeftijd liggen 😅🤭.
Toevallig nog iemand in dezelfde situatie gezeten ?
Jonagold schreef op 26-11-2021 om 16:14:
het kan best zijn dat je kinderen nu denken dat ze het straks leuk gaan vinden, een baby in huis. Maar ze realiseren zich vast niet dat die baby er echt elke dag is, 24/7. Jaar in jaar uit. En dat ze straks geen vrienden of vriendinnen mee naar huis kunnen nemen omdat de baby moet slapen. En dat ze geen sleep-overs kunnen houden omdat de baby op tijd naar bed moet. En dat ze er helemaal geen zin in hebben om de peuter van de crèche halen als jij ziek in je bed ligt.
Ik denk oprecht niet dat je oudere kinderen en straks nog steeds heel erg leuk vinden. Ik zou het dus niet doen. Ik ben het ook zeer oneens met degene die zei dat je iets bij twijfel niet moet doen behalve het krijgen van kinderen. Een kind moet je mijns inziens alleen maar willen krijgen als het echt zeer zeer zeer gewenst is.
Maar ik begrijp uit je reactie dat je eigenlijk alleen geïnteresseerd bent in reacties van mensen die het van harte toejuichen. Dus ik wens je veel succes met snel zwanger raken, ik wens je een wolk van een baby, en ik wens je uitermate flexibele en behulpzame pubers toe.
Je bent nu wel heel negatief Jonagold. Mijn ouders kregen nog een nakomertje. 15 jaar na de laatste, 17 jaar was de oudste.Was niet gepland een grote schok. Mijn ouders vonden het al snel leuk. Ik als puber vond het belachelijk! En mijn ouders veel te oud. Ha ha mijn moeder was 38! Maar toen hij er was, vonden we het allemaal leuk. Eerlijk gezegd denk ik dat het voor mijn jongste broer lastiger was. Was toch een soort van enigst kind. Mijn ouders zijn er jong door gebleven. We hebben een super band. Ik merk dat het mij ook wat irriteert al dat: je moet het superzeker weten. Maar van te voren kun je toch niet inschatten hoe het zal gaan met een kind. Dat alles van boven naar onderen dichttimmeren. O ,O wat erg voor die oudere kinderen. En oei oei kinderen staan je zelfontplooiing in de weg. Dat laatste is sowieso onzin. Heb veel geleerd van het moeder zijn. Na de eerste ' wat belachelijk fase' heb ik het jongere broertje alleen maar leuk gevonden. Kom op verwelkom het leven een beetje meer. En nee ik bedoel natuurlijk niet dat iedereen 10 kinderen moet krijgen. En als je het niet aan kan of je hebt een zorgenkind erbij zitten snap ik dat het verstandiger is dat je geen kinderen meer krijgt. Ik vind het feit dat partner gesteriliseerd is wel bedenkelijk. Want dat heb je ook niet voor niets gedaan en ik hoop wel dat dit dan ook nog eens niet vergoed wordt. Dat ongedaan maken van een sterilisatie vind ik dan weer niet zo wat. Daar is mijns inziens de geneeskunde niet voor bedoeld
Maar sommige reacties van waar begin je aan etc alsof een kind krijgen alleen maar moeilijk en zwaar zou zijn. Kijk ik kan ze met zekere regelmaat ook wel achter het behang plakken en ik maak mij ook meer zorgen dan vroeger. Maar het is ook een rijkdom, ik zou ze niet willen missen en zie ze echt niet als last
Kerstin75 schreef op 26-11-2021 om 14:10:
Bij dit soort vragen moet je je niet afvragen of je een kleintje wil of niet maar:
* Wil ik een puber als ik straks 50 ben?
* Wil ik nog steeds eentje onder de 10 als de oudste twee het huis uit zijn?
* Wat doe ik mijn 11 jarige aan?
* Wat doe ik mijn 17 jarige aan?
* Wat doe ik ons allemaal aan als het een meerling is (die kans wordt steeds groter hoe ouder je bent)?
* Wat doe ik ons allemaal aan als het kindje gehandicapt is?* Etc etc (en neem dan ook mee wat er gebeurt als jullie relatie het niet houdt)
Soms kun je ook gewoon een puppy nemen
Dit zijn zeker ook de vragen die bij ons opkwamen. Hebben als we 50 zijn een kindje van rond de 10 jaar en de anderen zullen dan al volwassen zijn. Een meerling zou ik niet eens erg vinden eerlijk gezegd maar wel de angst dat het kindje bv gehandicapt ofzo zou zijn . Terwijl we nu gezonde en gelukkige kids hebben.
Je zet het goed neer dit zijn ook precies de punten wat allemaal door onze hoofd gaat
Bedankt voor je berichtje😀
Jonagold schreef op 26-11-2021 om 16:14:
het kan best zijn dat je kinderen nu denken dat ze het straks leuk gaan vinden, een baby in huis. Maar ze realiseren zich vast niet dat die baby er echt elke dag is, 24/7. Jaar in jaar uit. En dat ze straks geen vrienden of vriendinnen mee naar huis kunnen nemen omdat de baby moet slapen. En dat ze geen sleep-overs kunnen houden omdat de baby op tijd naar bed moet. En dat ze er helemaal geen zin in hebben om de peuter van de crèche halen als jij ziek in je bed ligt.
Ik denk oprecht niet dat je oudere kinderen en straks nog steeds heel erg leuk vinden. Ik zou het dus niet doen. Ik ben het ook zeer oneens met degene die zei dat je iets bij twijfel niet moet doen behalve het krijgen van kinderen. Een kind moet je mijns inziens alleen maar willen krijgen als het echt zeer zeer zeer gewenst is.
Maar ik begrijp uit je reactie dat je eigenlijk alleen geïnteresseerd bent in reacties van mensen die het van harte toejuichen. Dus ik wens je veel succes met snel zwanger raken, ik wens je een wolk van een baby, en ik wens je uitermate flexibele en behulpzame pubers toe.
Ze weten wel wat een baby inhoudt en ook zeker dat ze veel kunnen huilen. Wij wonen nu ruim waardoor ze gewoon lekker zouden kunnen "chillen" met hun vrienden zonder dat een eventuele baby er last van zou hebben. Dat scheelt gelukkig.
Ben niet geïnteresseerd in alleen maar mensen die het toejuichen. Juist naar alle meningen vandaar dat ik het hier uiteindelijk plaats na een paar maanden ermee te hebben gelopen. Bedankt voor je berichtje
Ik zou zeggen 'bij twijfel niet doen'. Daarnaast; heb je ook bedacht dat het kindje een zorgenkind kan zijn? Dat kan natuurlijk altijd maar toch goed om even bij stil te staan.
Ik ben een nakomertje. Mijn broer en zus zijn 8 en 10 jaar ouder. Ik heb me heel alleen gevoeld in mijn jeugd. Ik zou hierom niet voor nog een kind gaan.
Leene schreef op 26-11-2021 om 17:35:
[..]
Je bent nu wel heel negatief Jonagold. Mijn ouders kregen nog een nakomertje. 15 jaar na de laatste, 17 jaar was de oudste.Was niet gepland een grote schok. Mijn ouders vonden het al snel leuk. Ik als puber vond het belachelijk! En mijn ouders veel te oud. Ha ha mijn moeder was 38! Maar toen hij er was, vonden we het allemaal leuk. Eerlijk gezegd denk ik dat het voor mijn jongste broer lastiger was. Was toch een soort van enigst kind. Mijn ouders zijn er jong door gebleven. We hebben een super band. Ik merk dat het mij ook wat irriteert al dat: je moet het superzeker weten. Maar van te voren kun je toch niet inschatten hoe het zal gaan met een kind. Dat alles van boven naar onderen dichttimmeren. O ,O wat erg voor die oudere kinderen. En oei oei kinderen staan je zelfontplooiing in de weg. Dat laatste is sowieso onzin. Heb veel geleerd van het moeder zijn. Na de eerste ' wat belachelijk fase' heb ik het jongere broertje alleen maar leuk gevonden. Kom op verwelkom het leven een beetje meer. En nee ik bedoel natuurlijk niet dat iedereen 10 kinderen moet krijgen. En als je het niet aan kan of je hebt een zorgenkind erbij zitten snap ik dat het verstandiger is dat je geen kinderen meer krijgt. Ik vind het feit dat partner gesteriliseerd is wel bedenkelijk. Want dat heb je ook niet voor niets gedaan en ik hoop wel dat dit dan ook nog eens niet vergoed wordt. Dat ongedaan maken van een sterilisatie vind ik dan weer niet zo wat. Daar is mijns inziens de geneeskunde niet voor bedoeld
Maar sommige reacties van waar begin je aan etc alsof een kind krijgen alleen maar moeilijk en zwaar zou zijn. Kijk ik kan ze met zekere regelmaat ook wel achter het behang plakken en ik maak mij ook meer zorgen dan vroeger. Maar het is ook een rijkdom, ik zou ze niet willen missen en zie ze echt niet als last
ik had oudere broers/zussen, minimaal 8 jaar en ik vond dat echt niet leuk. Voelde me enigst kind. Zij waren samen opgegroeid, ik alleen.
Duizendpoot schreef op 26-11-2021 om 11:59:
[..]
Wij hebben ooit een heel goed advies gehad van een oudere vriend. Die zei inderdaad dat hetzelfde als jij, BEHALVE als het over kinderen krijgen gaat. Daar was het advies bij twijfel juist wel, omdat je anders altijd spijt houdt. Het heeft ons over de drempel getrokken en een vierde kind opgeleverd. En inderdaad; over die beslissing hebben wij nooit spijt gehad.
Dus als TS en man het heel graag willen en de ruimte en financiën zijn niet het probleem, dan zou ik het doen. Ze zit in een hele andere situatie met al oudere kinderen. Dat geeft al meer vrijheid, want die zijn al een stuk zelfstandiger en kunnen misschien ook wel een handje helpen.
Poeh ik vind dat totaal geen goed advies. Het heeft leuk uitgepakt voor jullie, gelukkig! En als je het niet had gedaan en je hele leven was blijven twijfelen (of zelfs spijt had gehad) is dat knap lullig ja. Maar het weegt totaal niet op tegen de andere kant van de medaille die evengoed realistisch is: dat je met al je twijfels toch een kind op de wereld zet en dat achteraf toch niet de juiste keuze blijkt. Daar kan een klein individu ernstig de dupe van worden. Alleen maar omdat de ouders besloten de gok te wagen terwijl ze al zo hun twijfels hadden.
Ik sluit me aan bij de groep die zegt 'Bij twijfel niet doen.'
_Arianna_ schreef op 26-11-2021 om 20:22:
Ik ben een nakomertje. Mijn broer en zus zijn 8 en 10 jaar ouder. Ik heb me heel alleen gevoeld in mijn jeugd. Ik zou hierom niet voor nog een kind gaan.
Ja dat kan... Maar er zijn ook kinderen die helemaal geen broers of zussen hebben. Sommigen vinden dat erg anderen niet. Iedereen gaat zijn eigen weg in het leven. Mijn ouders hadden heel graag nog een kind gewild. Ook omdat ze dat leuker hadden gevonden voor mijn jongste broer. Het is ze niet meer gegeven. Ik heb veel meer contact met mijn jongste broer dan met degene die vlak boven mij zit. Zo zie je maar.... Ik zou wel zeggen probeer er dan voor 2 te gaan maar goed het leven loopt zoals het gaat. Ik had jonge ouders, mijn jongste broer ( en mijn kinderen!) Oudere ouders. Is dat erg??? Ik had graag anders gewild en eerder in mijn leven moeder geworden maar zo is het niet gelopen. Niet alles is te plannen en te regelen. Maar goed voor TO is dit wel een overweging waard.
PhilDunphy schreef op 26-11-2021 om 23:19:
[..]
Poeh ik vind dat totaal geen goed advies. Het heeft leuk uitgepakt voor jullie, gelukkig! En als je het niet had gedaan en je hele leven was blijven twijfelen (of zelfs spijt had gehad) is dat knap lullig ja. Maar het weegt totaal niet op tegen de andere kant van de medaille die evengoed realistisch is: dat je met al je twijfels toch een kind op de wereld zet en dat achteraf toch niet de juiste keuze blijkt. Daar kan een klein individu ernstig de dupe van worden. Alleen maar omdat de ouders besloten de gok te wagen terwijl ze al zo hun twijfels hadden.
Ik sluit me aan bij de groep die zegt 'Bij twijfel niet doen.'
Mijn god, kinderen krijgen is toch geen pure rationele beslissing? Als ik geen 4 kinderen had kunnen krijgen wegens moeilijkere omstandigheden of lastige zwangerschappen dan was ik met één of 2 ook heel blij geweest. Maar het kon bij ons wel. Denk je nou echt dat als je al 3 kinderen hebt en je krijgt dan die vierde hummel in je handen dat je dan opeens die vierde niet meer aan kan, daar geen liefde meer voor voelt, daar minder blij mee bent? Ik kan me niet voorstellen dat je in je hart niet ook de ruimte hebt voor een derde (in geval van TS) of een vierde kind (zoals bij mij), als je die wel had voor de andere kinderen.
Nogmaals, als je de ruimte en financiën hebt, waar ben je dan bang voor? Mijn oma had 10 kinderen en zij zelf dat ze niet zo vaak zwanger was geweest als er anticonceptie had bestaan, maar geen van haar kinderen had willen missen!
@TS: het verschil was wel wat minder groot dan bij jou kinderen; toen ik nummer 4 kreeg waren de andere kinderen 8, 6 en 4 jaar. En wat betreft oppasdienst; ik had altijd vaste oppassen. Maar toen de oudste 13/14 jaar was had deze gewoon geen zin meer in een oppas in huis en zei dat ie het zelf over zou nemen. Maar ik heb het nooit als van zelfsprekend gezien, dus als hij andere plannen had dan was dat ook goed en regelde ik een oppas. Maar het heeft hier nooit tot discussie geleid.
Ik vind dat het milieu-aspect ook best meegenomen mag worden. Er zijn al veel meer mensen dan de aarde aan kan, om daar meer dan 1 per persoon (dus 2 per koppel) aan toe te voegen vind ik overbodig. Zeker als je al twijfelt. (En 1 kind meer of minder maakt natuurlijk niet veel uit, maar als iedereen er zo over denkt is de impact wel groot)
Geniet van wat je hebt!
Duizendpoot schreef op 29-11-2021 om 14:53:
[..]
Mijn god, kinderen krijgen is toch geen pure rationele beslissing? Als ik geen 4 kinderen had kunnen krijgen wegens moeilijkere omstandigheden of lastige zwangerschappen dan was ik met één of 2 ook heel blij geweest. Maar het kon bij ons wel. Denk je nou echt dat als je al 3 kinderen hebt en je krijgt dan die vierde hummel in je handen dat je dan opeens die vierde niet meer aan kan, daar geen liefde meer voor voelt, daar minder blij mee bent? Ik kan me niet voorstellen dat je in je hart niet ook de ruimte hebt voor een derde (in geval van TS) of een vierde kind (zoals bij mij), als je die wel had voor de andere kinderen.
Nogmaals, als je de ruimte en financiën hebt, waar ben je dan bang voor? Mijn oma had 10 kinderen en zij zelf dat ze niet zo vaak zwanger was geweest als er anticonceptie had bestaan, maar geen van haar kinderen had willen missen!
@TS: het verschil was wel wat minder groot dan bij jou kinderen; toen ik nummer 4 kreeg waren de andere kinderen 8, 6 en 4 jaar. En wat betreft oppasdienst; ik had altijd vaste oppassen. Maar toen de oudste 13/14 jaar was had deze gewoon geen zin meer in een oppas in huis en zei dat ie het zelf over zou nemen. Maar ik heb het nooit als van zelfsprekend gezien, dus als hij andere plannen had dan was dat ook goed en regelde ik een oppas. Maar het heeft hier nooit tot discussie geleid.
Hallo haar man is gesteriliseerd
Tijgeroog schreef op 29-11-2021 om 15:15:
Ik vind dat het milieu-aspect ook best meegenomen mag worden. Er zijn al veel meer mensen dan de aarde aan kan, om daar meer dan 1 per persoon (dus 2 per koppel) aan toe te voegen vind ik overbodig. Zeker als je al twijfelt. (En 1 kind meer of minder maakt natuurlijk niet veel uit, maar als iedereen er zo over denkt is de impact wel groot)
Geniet van wat je hebt!
Dat ligt wel wat ingewikkelder. Op dit moment worden er in Nederland te weinig kinderen geboren. Google maar eens op Jan Latten en geboorte cijfer. Als dit zo doorgaat zijn er straks niet voldoende mensen om alle vacatures in te vullen. Wie gaat jou dan verzorgen als je oud bent?. Wereldwijd zijn er natuurlijk wel genoeg mensen maar er gaan dan gigantische volksverhuizingen ( moeten) plaatsvinden. Daar zitten ook weer hele grote nadelen aan. En nee dan bedoel ik niet dat ik geen vluchtelingen in Nederland wil.
Overigens zie je dat als mensen in armere landen meer onderwijs krijgen ( met name vrouwen) en meer verdienen er minder kinderen worden geboren. Het loont dus om daar geld in te steken.
Maar in Nederland moeten eigenlijk meer kinderen per vrouw worden geboren! En je kunt beter 4 kinderen hebben en sober leven dan 1 of 2 kinderen en dan de wereld overvliegen. Omdat het kan.
Leene schreef op 29-11-2021 om 21:06:
[..]
Dat ligt wel wat ingewikkelder. Op dit moment worden er in Nederland te weinig kinderen geboren. Google maar eens op Jan Latten en geboorte cijfer. Als dit zo doorgaat zijn er straks niet voldoende mensen om alle vacatures in te vullen. Wie gaat jou dan verzorgen als je oud bent?. Wereldwijd zijn er natuurlijk wel genoeg mensen maar er gaan dan gigantische volksverhuizingen ( moeten) plaatsvinden. Daar zitten ook weer hele grote nadelen aan. En nee dan bedoel ik niet dat ik geen vluchtelingen in Nederland wil.
Overigens zie je dat als mensen in armere landen meer onderwijs krijgen ( met name vrouwen) en meer verdienen er minder kinderen worden geboren. Het loont dus om daar geld in te steken.
Maar in Nederland moeten eigenlijk meer kinderen per vrouw worden geboren! En je kunt beter 4 kinderen hebben en sober leven dan 1 of 2 kinderen en dan de wereld overvliegen. Omdat het kan.
Goh ik dacht dat we op 1 wereld leefden... die veel te vol is. Als wij meer mensen nodig hebben laten we toch meer mensen toe in ons land?
Eens met Kerstin. En het zou ook de andere kant op kunnen, dat wij verhuizen naar plaatsen waar meer jongeren zijn.
Met 4 kinderen per vrouw zou de bevolking verdubbelen alleen door geboortes. Lijkt me niet wenselijk.
Afgezien van dat ik met twee tieners er niet aan nog een baby zou beginnen, vind ik het ook wat triest dat je nog een kind zou willen omdat het contact met je man´s eerste kind niet goed is. Zodat er toch een derde is.
Eerlijk gezegd zou ik alle energie stoppen in de relatie met hem/haar in plaats van nog een baby te krijgen.